Кој се плаши од вирус лош,

Вирус лош. Три за грош.

Ај неколку реда и од мене за новонастанатата ситуација со новиот вирус. Читаме и се информираме од разни медиуми кои веројатно се трудат да не известат правилно како што е објективно и вистинито. Меѓутоа дали е баш тоа така од секој медиум не ми е за верување.

Нарочно “Радио Милева” вели, ќе има толку заразени, па ќе нема леб, ќе испоцрцаме за јадење, ќе нема средства за хигиена, ќе не изедат вошки и муабети триста и дваесет.

Затоа имаме редици и редици пред маркетите и купуваме по три пакети зејтин а некој неможе да земе ни литро. Колку сме ситни во душа. Ние највеќе ќе се уништиме со таа црна психологија. Демагогија на смак на светот, демек и Баба Ванѓа предвидувала овакво нешто.

А луѓе има лековерни, болни и психички нестабилни па ајде сега ќе им втераме страв во коски.

Од друга страна пак имаме еден известен број на население кое се подсмева на вирусот као демек “Мене ли баш ќе ме снајде” и шарлатански се однесуваат кон ограничувањата за движење, кон обврските за маски и слично. Таквите се најопасни, силни во нозете, слаби во мозокот.

Да резимирам со мое мислење. Секој треба да има одредена залиха на храна со цел да не оди во маркет толку често и да не стапува во контакт со многу луѓе. И ако некој донел заповед да нема собирање и групирање на едно место, тоа треба и да се почитува, инаку ќе си ги разменуваме вирусите, еве ти тебе еден обичен вирус дај ми ти на мене од твојот корона.

И луѓе треба да продолжиме со работа и со живот. Сметките нема да дојде никој од страна да ни ги плати. Треба да се навикнеме на новото зло.  Тоа ќе се искорени ама од време на време низ годините што доаѓаат пак ќе ни се појавува.

Бидете ми живи и здрави и чувајте се. И продолжите со работа и со живот. Бакнувајте си ги женичките свои, за тоа сеуште нема забрана, а туѓите,  еее туѓите малку стопирајте. Поз…драаав.

Колкаво совршенство на природата е една птица. Испитувана и копирана да се направи железна, …и таа железната е со многу маани и ни од далеку толку прекрасна како вистинската.

Колку убав е појот на славејот, убав е и на некоја друга птица, …на секоја, …па и на гавранот.  Тоа цврцврцвр ај да го репродуцираме програмски и да го пренесеме со ноти, …тешко е, ќе се сложите. Можеби не ни се допаѓа тоа граграгра ама на женката гавран од нејзиниот сакан гавран и се допаѓа. Кој ни е крив што немаме доволно разбирање?

И најдобриот уметник на светот мачи маки веродостојно да го наслика прелевањето на боите на перјата од птиците. И овие современи кутивчиња со многу пиксели и они ја утнат работата, поубава е птицата отколку нејзината слика.

Совршенство е, да си толку мало, да си толку слатко, да имаш толку мала потреба од храна а толку многу мафтања да прави за да се одржи на височина, …да знае кај да полета, да знае кај да слета.

Летај птицо, биди слободна, побарај го најтоплото место на југ, иди сакана птицо моја.

Колку вреди еден денар? Еден денар вреди многу. Тој Ве штити од срам. Ако имате 22 денари а еден леб чини 23 за еден денар ќе мора да лажете дека немате ситно или нешто слично сум го заборавил паричникот. Некои Денарот го нарекуваат Еден Вујко, а јас имам некое мое по малку забегано култно размислување и го нарекувам Еден Килиманџаро.

Колку вредат 10 ( десет) денари. Толку Ви се потребни за едно кафе од кафемат а едно такво кафе може да Ве расони и Вие безбедно да си го довезете автомобилот до дома.

100 ( сто денари ) се сума на пари за кои појма немаме каде отишле и каде завршиле. Обично за глупости.

1000 ( илјада денари) е брашно за цел месец за четворочлено семејство или една пица со пријателка ама без аперитив и  после пица винце.

10 000 се за жал за многу целомесечно ринтање.

100 000 се последна некоја сума за која може да се надевате дека таков кредит би вратиле во банка. Се што е преку тоа отиде хипотека.

1 000 000 милионче, пих што се тоа, на швалерката сте и купиле автиченце мало малецно, таа ќе го слупа и како никојпат и да не биле, ( патем швалерка, шваљерка на македонски се вика милосница учете и говорете македонски)

10 000 000 е ова е некоја сума со која може да се надевате да подмитите политичар…а што Ви вреди тоа?

100 000 000 е вакви пари ниту се заработени тука ниту пак ќе лежат во наши банки.

Јас до толку, којзнае понатаму нека смета.

А колку вреди еден бакнеж?

Еден бакнеж враќа во живот, отвара очи кога сте болен, дава смисол на животот, подига од депресија, одлага планирано самоубиство, …море ај не се бесам, ме бакна.

Да ставиме географска карта метар на метар пред себе и со рака како што цртаат децата дланка со прсти и со прстен и часовник е такво место да си исцртаме на картата и тоа место да ни го поклонат за ич пари тоа нема да не направи среќни.

Среќата е во взаемна љубов. Во бакнежот е скриена целата среќа на овој свет.

…кома педесет дени, да ги спасиме од заборав.

Седум години се забавувам со Боле и навистина сум среќна, …срце ми е Боле, многу ме сака, многу ме почитува, ко швајцарски саат е, никогаш не доцни на рандеву. Зошто да се пати, да ме чека на раскрсница а ќе доцнам 20 минути ќе му напишам една порака.

Боле срце мое, ќе доцнам 20 минути.

Уауу, …Седум години се забавувам со Наде и ова ми се нема случено. Толку многу ја сакам а таа приметувам дека ми се лади. Дали се ова некои нови моменти во нашата врска. Паф, паф, паф, ќе доцнам 20 минути…и другпат е доцнела па сум ја чекал, што ли и значи оваа порака. Можеби сака нешто индиректно да ми каже, Боле бркај си работа…како баш сега кога изгубив работа ми соопштува вакво нешто…додека Боле идеше на работа добар беше, сега не чини. Ќе и вратам порака.

Наде, доцни душо ако сакаш и до сабајле, сеедно ми е.

Лелеее, абе што е ова работа, …аман за аман, мајко мила што се случува, …Боле се помрднал со умот. Види види мојот Боле што ми вели сеедно му било…Сега ова намерно ме растажува затоа што положив возачки испит па му е страв, ќе му падне машкоста ако јас возам.

Более, ако ти е сеедно причекај ме додека да дојдам, а ако сакаш и немора воопшто да ме чекаш.

Значи точно ее. Решила да ја разнебитува работата. Веќе нема сомнежи, …”и немора воопшто да ме чекаш” кратко и јасно. Седум години ја носев во срце, зарем заслужив вакво нешто, ја чував како капка вода на дланка. Добро, ќе преживее Боле, …и не мора да бидам среќен, нека биде среќна со друг.

Наде, гледам сакаш крај. Еве го. Крај Наде.

Што ли видов сиве овие силни години во него? Јас сум мислела тој за мене се би сторил а тој неможел да ме причека 20 минути. Ако треба цел живот ќе си го проплачам ама не се понижувам повеќе.

Размеморирај го мојот број Бошко, …и заборави ме.

Надежда, веќе почнав да ги бришам сите слики на фејзбук кај што сме биле заедно.

Бивши мој, врати ми ги подароците, …сите до еден.

Прежалена моја, јави се на твоите родители дека сме раскинале.

И уште неколку ес ем еса, тие не се примерни за на блог ама знаете.

.

.

.

Повеќегодишните љубовни врски завршуваат со крах затоа што се претпоставува што мисли другиот, …или во превод заради глупост. Тука не се работи заради одсуство на љубовта, …тука е заради одсуство на комуникација, дијалог. Погрешни претпоставки, избрзани зборови, па навреди во лутина, …и на крај инает. Јас кај што плукам не лижам е последната парола на двајца долгогодишно вљубени.

Ве поздравувам.

Си беше еднаш едно камче. Мало малецно. Топчесто и тркалезно. Семејството му беше песокливо. За жал не беше кристално, ниту пак кварцно. Обично. Најобично.

Се створи однезнамкаде, го донесе незнамкој, живееше донезнамкога.

И што е значајно за тоа каменче?

Ништо.

Кутрото на сите им велеше, Ејј ке се фрлам во бетон.

Никој сериозно не го сфаќаше.

Сепак не се фрли, само земја го покри.

Целата се во бело. Бела свилена  кошулка со буби крагнички и од крагната до доле карнери и штофирани копчиња, …фустанче до над колена, …и тоа бело, а наборано на фалти чиниш завеса е од мајка ми, …ама таква беше модата, …токму таква. Кондурчиња бели слатки, заоблени напред, модел како опинчиња, ниска потпетица, со ременче преку рисот ама лакирани, светкаат од убавина. Во нив хулахопки, еее не беа свилени, не нее, обични беа, ама нови неизупкани.

Ете тоа беше девојчето во бело кое дури и панделка на сплетената коса и беше бела.

Освен облеката, целата таа беше нежно бела, …не тенот не и беше бел, напротив исончан…нежно бела и беше душата. Мирна, фина, позитивна. Насмејана.

Во бело, беше многу педантна. Најбело од се на неа беа забите. Светкаа. Верувам благодарение на нејзините бели заби и бродовите се разминуваа во ноќите без месечина.

Јас ги обожавав тие бели заби, тој беспрекорен здив, таа насмевка.

 Но се плашев од нејзиниот поглед. Незнаев што значи. Понекогаш мислев дека значи Запри Мишко, а понекогаш Ѓихај Мишко.

А Мишко би трчал и по угорнина. Би ја носел на грб, како што еднаш за викенд ја носев преку река. Многу убаво било да си Мишко, …ај да не си ги покваси чорапчињата, …ех една рекичка до појас што е тоа. Ништо. Колку убаво беа сплеткани нејзините раце околу мојата глава. Уф, да се чудиш.

На другата страна од реката, јас и кажував некои глупи вицеви, излижани од времето на кои таа не обрнуваше вниание. Не се смееше. Само ме гледаше во очи. После долго време, неколкупати ми се насмеа ама не верувам дека тоа беше смеење на вицот. Мене ми се насмеја.

За назад не сакаше да ги користи моите такси услуги. Го наводени фустанчето и се, се, се, што беше под него.

Потоа мижев додека да се преслече. Чесен збор ни за секунда не отворив око.

Попат додека го возев украденото од дома милечинквеченто многу малку комунициравме. Јас се грижев да не си ги прелади јајниците. Таа се грижеше, зошто воопшто тргна со мене. И така двајцата загрижени стигнавме.

Бргу набргу педантната се катапултираше во еден прекуокеански брак.

Зарем не е најисправно женските  да стануваат возрасни со 17 години а машките со 24. Замислете во исто одделение машко повозрасно од женско ааа добра варијанта зарем не…а јас кутриот една година порано тргнал на ушилиште, а таа навреме…и ајде снајди се, …абе можеше и да ме помоча само ако сакаше.

И фати света натаму преку вода и остана 1:0 за неа.

A многу пријатен здив имаше.                                 

Вобело дали некој друг Те носеше на ќукш? Дали се сеќаваш која песна одеше на радиото додека се враќавме накај дома. Си заборавила, Имам страшног дечка када спава мирно спава ништа не тражи.

Нека си среќна Вобело, ова е само блог.  Впивај ги сите мигови и живеј го животот како што треба.

Ееееј мила види види ова, хехее, мила ова мора да да го прочиташ, о Боже секакви не има, дојди мила, дојди веднаш, ма доојди душо само минутче да прочиташ еден оглас. Види каков заебант е овој а оставил и број од мобилен.

Читај љубов моја, рацете ми се заплеткани во тесто, еве се претворив во уво, што е тоа толку интересно да си толку воодушевен?

Слушај го ова, Продавам Сон, Мексико За Двајца. Сонот е како нов, неупотребен. На моменти е само пробуван.  Да, целосно е исправен и бидејки не ми го треба повеке евтино го продавам.

Ах душо тоа некој продава карти, преодложен лет, можеби евтино ќе ни ги продаде, ааа, можеби е на зорт.

Не љубов моја ова е некој неранимајко, заправо фантазер без азимут, овој има бесплатни минути на таа мрежа и брка осамени женски да му се јавуваат, пуф ама финтаџија, да му се плукнам на ваков сериозен весник да печати вакви провидни огласи.

Де сакан мој, немој толку жустро на прва, мојата женска интуиција вели ова е само некој тешко и непоправливо ранет. Ако не ми веруваш ајде ќе му свртиме.

Јас несакам ни попат да го сретнам а ти ако сакаш еве забавувај се со некој тупаџија.

Добар Ден господине се јавувам по повод огласот, за кој датум е летот и колку чини.

Извинете, ама јас не сум туристичка агенција и не продавам карти, грешка сте. Пријатно, Ви посакувам убав ден.

Почекајте, можеби Вие го продавате мојот сон, можеби сонот што го продавате треба токму јас да го купам.

Ах тоа морам да го проверам лично, знаете сонот е како некое домашно милениче, не се дава на било кој.

Се слагам, проверете, спремна сум.

Дали сте многу вљубена?

Ох даа сум.

Колку многу?

Многу многу, повеке од тоа здравјебоже и неможе.

Сепак некој ориентир, сто кила, сто километри, сто бакнежи.

…ааа не не, љубовта е немерлива величина, лимесот тежи кон бесконечност.

Ми се допаѓа Твојот одговор, него дај одговори ми на второво прашање, Кој посилно и поискрено сака мажите жените или жените мажите.

Видете, јас за цело време како сум заљубена ниеднаш не се сетив да размислувам за такво нешто…а зарем е тоа важно. Мене ми е битно јас да сакам искрено и силно и не очекувам ништо за возврат.

Мммм прекрасен одговор…и уште третото прашање, дали љубовта оксидира и е склона на корозија.

Да секако дека се расипува, но има заштита, топли погледи, нежни допири и чести бакнувања.

Е сега навистина ми е жал за Вас. Вие точно одговоривте на сите прашања ама јас се предомислив. Сонот многу ми значи. На розевата кутија пишува дека е со неограничен рок. Бидете храбри, не користете шаблони и направете си сами свој Сон.

БипБип врската се прекинува.

Дефинитивно кутијата останува моја. За сите времиња. Цепелинот е уредно спакуван, наланите се тука, и ореовиот прстен, и бамбусовата нараквица и сламениот шешир…нека, никогаш не се знае.

П.С. Убавице, среќен Ти јубилеен …

…ja malo nisam dobro, eto tako desilo se, zadesilo me, trodoni diazepami i slicno mi gube koncentraciju za citanje…imam preko 3000 neprocitana maila, ne stignem pratiti skoro nikoga…planiram da budem dobro i polako krecem na bolje…do tada pozdrav svima.